Uitvaartondernemer; een kijkje achter de schermen

WEZEP - Als uitvaartondernemer krijg ik vaak te horen dat ik zo’n zwaar en treurig werk heb. Graag neem ik jou mee voor een kijkje achter de schermen door mijn ervaringen met jou te delen over hoe mooi en dankbaar dit prachtige beroep is.

door Herma van Zalk

Verdriet van velen…

Op de stoep voor het huis fietsen twee kleine meisjes onder toeziend oog van een vrouw op leeftijd. Als ik uit mijn auto stap stelt ze zich aan me voor als de oma van Simone en Hester. Ze gaat me voor naar de woning waar ik kennis maak met Mathilde.

Mathilde is net terug uit het ziekenhuis waar haar stoere vent en trotse papa die ochtend is overleden. Jelle is 37 jaar geworden. Vier jaar geleden is bij hem een hersentumor ontdekt, gevolgd door een spannende tijd. Familie, vrienden en bekenden staan deze jaren met raad en daad klaar voor dit jonge gezin.

Het is een periode die staat in het teken van afscheid nemen van een zorgeloze toekomst met elkaar, het leven dat zomaar ineens een andere wending kan krijgen… Niet alleen voor Mathilde en haar meiden, maar ook allen om hen heen heeft de ziekteperiode en het overlijden een enorme impact. De kamer zit vol met mensen als we de uitvaart voorbereiden. Mathilde wil hen de ruimte bieden om op hun eigen wijze afscheid te kunnen nemen. Het is indrukwekkend om van deze saamhorigheid getuige te mogen zijn. Er zijn mensen die boodschappen doen, eten koken en aandacht geven aan de meisjes. Anderen denken mee over de rouwkaart, verzamelen adressen en schrijven de enveloppen. Een aantal bereidt samen de afscheidsplechtigheid voor.

Elke dag bezoeken ze Jelle in het uitvaartcentrum. Mathilde eet er een patatje met haar meiden en beschilderen samen de kist. Familie en vrienden komen om elkaar te troosten en het glas te heffen op Jelle. Tijdens de afscheidsdienst wordt gesproken, muziek gemaakt, er is een verhaaltje voor de kinderen en voetbalvrienden vormen een erehaag met fakkels. Mathilde neemt afscheid van haar grote liefde met wie ze oud wilde worden en de meisjes van hun papa die nooit meer met hen zal spelen. Maar het verdriet is vele malen groter… De ouders verliezen hun (schoon)zoon, maar er is ook het verdriet om hun (schoon)dochter en kleindochters die verder moeten zonder hun man en papa. De broer en zus verliezen hun broer, maar er is ook het verdriet om hun ouders hun kind moeten missen. En zo nog veel meer…

We staan er vaak niet bij stil; het verdriet om het verlies èn het verdriet om elkaar.

Reageren?
Herma van Zalk, 038 - 376 4123 of info@addiouitvaartzorg.nl. Namen zijn wegens privacyredenen gefingeerd.